Toen ik bij Lunch Bunch binnenkwam, werd dit beschouwd als mijn laatste kans. Na meerdere opleidingen niet te hebben afgemaakt en verschillende bedrijven en functies te hebben geprobeerd zonder succes, besefte ik zelf ook dat dit mijn laatste kans was op een normaal bestaan. Als dit niet zou lukken, zag het er niet goed uit voor mij.
Na een half jaar van successen, terugvallen en weer opstaan, besefte ik eindelijk dat ik veel potentie heb.
Omdat ik het vertrouwen in mensen wel een beetje kwijt was en nog dealde met een hoop trauma’s, werd mij al snel verteld dat ik bij hun veilig ben, dat ik me mag ontwikkelen, maar dat ik ook nog terug vallen zal ervaren. Die terugvallen kwamen er, bijvoorbeeld toen ik thuis van mijn bed werd gelicht vanwege een openstaande taakstraf die ik nog niet had vervuld. Ik viel een aantal keer terug in een depressie.
Onze missie is om jongeren altijd een kans te bieden, zelfs als ze zelf geen oplossing meer zien. We bieden liefdevolle begeleiding en werken samen hard aan het doel om je werk-fit te maken en door te stromen naar een betaalde horecajob in de buurt. Want ongeacht de reis, de Volharder wint.
Ik ben begonnen aan de opleiding tot persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg (met Lunch Bunch als betalend stagebedrijf) en ben per 1 november gecertificeerd begeleider op de werkvloer. Omdat ik over natuurlijke leiderschapskwaliteiten beschik, is besloten dat ik Het Hof van Charlois moet gaan runnen en daar de volgende generatie moet gaan coachen. Dit doe ik nu al een aantal maanden metveel trots en kunde. Ik ben ondertussen een onmisbare schakel geworden in het grotere geheel en een perfect voorbeeld van hoe onvoorwaardelijke steun cruciaal is bij het verder brengen van mensen uit een moeilijke achtergrond.